‘De maatschappij is niet “tegen hen”, maar de maatschappij slaapt in veel opzichten. Het is de slaap der gewoonte en de komst van de nieuwetijdskinderen vormt een ‘wake-up call’
Nieuwetijdskinderen zijn meer gevoelsmatig dan rationeel ingesteld. Ze hebben moeite met vooropgestelde structuren en mentale kaders die weinig ruimte laten voor intuïtie, onvoorspelbaarheid en individualiteit. Eigenlijk zijn zij hier om ons te leren breken met een traditie van overmatig denken en analyseren. Nu is het zo dat alle kinderen tot op zekere hoogte gevoelswezens zijn, maar wat nieuwetijdskinderen onderscheidt is dat het voor hen lichamelijk en emotioneel onmogelijk is zich aan te passen aan een te zeer op ratio gebaseerde omgeving. Zij worden dan letterlijk ziek of vertonen ernstige gedragsstoornissen. Zij zitten als het ware met één been al zo sterk verankerd in een hartbewustzijn, dat zij niet meer terug kunnen. Mede vanwege dit sterke intuïtieve bewustzijn en hun onvermogen zich aan te passen, kunnen nieuwetijdskinderen overkomen als rebels, “anders” of eigenzinnig.
Feitelijk is het niet hun intentie opstandig te zijn. Zij willen gewoon zichzelf zijn. Maar als daar geen ruimte voor is, kunnen het drop-outs worden, eenlingen die aan de rand van de maatschappij leven. Omdat zij minder door angst en zelfbehoud worden aangedreven, zijn ze minder gevoelig voor dwang, autoriteit en discipline. Toch kunnen ze intens lijden en in verwarring raken door het onbegrip dat ze ontmoeten. Ze kunnen zich daardoor vervreemd en eenzaam voelen en zich afvragen wat eigenlijk de zin is van hun aanwezigheid op aarde. Als ze echter wel hun plek vinden en hun creatieve en spirituele energie tot uitdrukking brengen, zijn ze in hun ideeën origineel en inspirerend en in hun omgang met mensen zachtmoedig, loyaal en niet-competitief.
Het grootste probleem dat zij ontmoeten is dat hun energie niet goed wordt herkend en begrepen door de omgeving, waardoor zij zichzelf onvoldoende tot uitdrukking kunnen brengen.Kinderen kunnen opstandig, driftig en moeilijk handelbaar worden. Als hun innerlijk leven niet gespiegeld wordt door een omgeving die het benoemt en helpt tot manifestatie te brengen, raken kinderen in zichzelf opgesloten met hun “anders zijn”. Ze kunnen dan moeilijk, irrationeel of onhandelbaar lijken, en het vergt veel aandacht en inzicht om te begrijpen wat er in deze kinderen omgaat, want vaak weten ze het zelf ook niet meer. Het kan ook zijn dat kinderen die zich emotioneel niet welkom voelen, zich terugtrekken en afsluiten voor de omgeving. Ze zitten in hun binnenwereldje en zijn moeilijk bereikbaar voor de ouders of andere personen. Er zit vaak een intense gevoeligheid in deze kinderen, die, tezamen met het onbegrip dat zij ervaren voor hun manier van zijn, uitmondt in een “dichtklappen van het gevoel”. Deze reactie wordt wel met de term autisme (of autisme-gerelateerde stoornis) aangeduid. Het is een paradox dat autistische kinderen niet-empathisch worden genoemd.Ze zijn zonder uitzondering zeer gevoelig. Je zou kunnen zeggen dat zij zodanig moeite hebben met het vasthouden van de grenzen van hun eigen ik, dat zij het zich niet kunnen permitteren met hun bewustzijn invoelend uit te reiken naar een ander. Zij hebben het gevoel dat hun wereld dan zal instorten, alsof alles in een chaos zal verzanden en zij zichzelf niet meer terug kunnen vinden. Aan het niet-empathische gedrag van een autistisch kind ligt juist een enorm grote gevoeligheid ten grondslag en dus juist een zeer grote ontvankelijkheid voor andermans energie. Het is in reactie hierop dat een autistisch kind zich meent te moeten beschermen en zich gevoelsmatig afsluit. Het niet-empathische gedrag dat je ziet bij een autistisch kind is dus een overlevingsmechanisme en geen wezenlijke eigenschap van de inwonende ziel.
Zowel kinderen die een extraverte “oplossing” zoeken voor hun innerlijke problemen (opstandigheid, onrust, concentratiestoornissen) als kinderen die een introverte oplossing kiezen (zich opsluiten in hun binnenwereld) hebben een aantal kenmerken gemeen:
- Ze voelen zich niet welkom
- Ze voelen zich niet echt gewaardeerd om wie ze zijn
- Ze zijn niet goed geaard
Wat concreet betekent dat zij geen rustpunt in zichzelf hebben, een anker als het ware, van waaruit zij helder kunnen voelen waar ze staan. Ze weten niet hoe het voelt om rustig en ontspannen “bij zichzelf” te zijn. De soms pijnlijke confrontatie die de nieuwetijdskinderen aangaan met de aardse werkelijkheid is bewust gekozen. Zij komen iets nieuws brengen en in hun hart weten ze dat. Dit plaatst hun moeilijkheden in een ander perspectief. Op zielsniveau nemen zij verantwoordelijkheid voor wat zij tegenkomen in hun leven, zij aanvaarden de obstakels.De bovenste chakras zijn al ontwikkeld bij deze kinderen maar het is hun taak om de onderste chakras te ontwikkelen.Daar liggen emotionele wonden en beschadigingen die ze opgelopen hebben (en gekozen hebben) hier op aarde.
* Holistische Massagetherapie kan deze kinderen helpen contact te maken met hun lichaam, in het goed aarden, en voelen van hun grenzen.
Bron: Pamela Kribbe